– Wraz z odejściem Sylwestra Chęcińskiego utraciliśmy wielką postać naszej narodowej kultury. Jednak to, czym nas obdarował, na zawsze pozostanie niepowtarzalne i bezcenne – podkreślił premier Mateusz Morawiecki, wspominając zmarłego w środę reżysera.
Jak przyznał premier na swoim profilu na Facebooku, śmierć Sylwestra Chęcińskiego jest dla niego „bardzo smutną wiadomością”. „Pozostawia po sobie ogromnie dużo. >>Sami swoi<< to nie tylko znakomita komedia, ale i opowieść o polskim losie, o wygnaniu z zagrabionej przez Stalina wschodniej Polski i odbudowie polskiego życia na Ziemiach Zachodnich” – napisał.
Premier dodał, że „wraz z odejściem Sylwestra Chęcińskiego utraciliśmy wielką postać naszej narodowej kultury”. „Jednak to, czym nas obdarował, na zawsze pozostanie niepowtarzalne i bezcenne” – zwrócił uwagę Morawiecki.
W poniedziałek 13 grudnia szef rządu pożegnał uznanego filmowca na łamach „Super Expressu”. – Rodzinie i najbliższym składam wyrazy współczucia – podkreślił Mateusz Morawiecki.
Reżyser filmowy Sylwester Chęciński zmarł w środę we Wrocławiu w wieku 91 lat. Najbardziej znany jest z filmowej trylogii, opowieści o rodzinach Kargulów i Pawlaków: „Sami swoi”, „Nie ma mocnych” oraz „Kochaj albo rzuć”. Grali w nich tak popularni aktorzy, jak m.in. Wacław Kowalski, Władysław Hańcza, Anna Dymna, Jerzy Turek czy Edward Kłosiński.
Dwa inne jego filmy, które miały milionową widownię kinową, to: „Wielki Szu” z Janem Nowickim w roli głównej oraz opowiadająca o stanie wojennym komedia „Rozmowy kontrolowane” w doborowej obsadzie aktorskiej ze Stanisławem Tymem w roli głównej, Ireną Kwiatkowską, Aliną Janowską oraz Jerzym Turkiem, Marianem Opanią, Ryszardem Kotysem i Krzysztofem Kowalewskim.
Chęciński, podczas 45-letniej kariery reżyserskiej, zrealizował 16 filmów fabularnych. W 1961 roku: Historia żółtej ciżemki; 1964: Agnieszka 46; 1965: Katastrofa; 1967: Sami swoi; 1969: Tylko umarły odpowie; 1970: Legenda; 1971: Diament radży; 1971: Pierwsza miłość; 1973: Droga; 1974: Nie ma mocnych; 1977: Kochaj albo rzuć; 1978: Roman i Magda; 1980: Bo oszalałem dla niej; 1982: Wielki Szu; 1991: Rozmowy kontrolowane 2006: Przybyli ułani.
W 2020 roku otrzymał Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, w 2014 r. Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, a w 1974 Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. W 2015 r. samorząd województwa przyznał mu tytuł honorowego obywatela Dolnego Śląska.
