Ajajajajajaj! Co to będzie, co to będzie?! Faszyzm w Polsce podniósł głowę do tego stopnia, że aktorzy Teatru Żydowskiego w Warszawie zostali wypędzeni z zajmowanego gmachu pod pretekstem złego stanu technicznego budynku i przed stęsknioną publicznością odegrali „Skrzypka na dachu” na placu Grzybowskim.
Normalnie klangor podniósłby się aż pod niebo empirejskie, pod same nozdrza Najwyższego, aż sekretarz stanu John Kerry i prezydent Obama zażądaliby od pana ministra Waszczykowskiego wyjaśnień, dlaczego faszyści zasmucają panią Gołdę Tencer, i tak już przecież nieutuloną w żalu – a tu nic. „Czy instrument niestrojny, czy muzyk się myli?” – pytał zaniepokojony poeta podczas koncertu Jankiela.
Ano, skoro nie wiadomo, o co chodzi, to pewnie chodzi o pieniądze. I rzeczywiście! Już 2787 wielbicieli Teatru Żydowskiego podpisało petycję do Damiana Woźniaka, członka zarządu firmy Ghelamco: Panie Woźniak, pan odstąpisz od decyzji o zamknięciu Teatru Żydowskiego – a podobno padł rozkaz, że ma być co najmniej 3 tys. sygnatariuszy, a tu nagle Teatr Żydowski ogłosił, że musi odwołać wszystkie spektakle, i to „z przyczyn technicznych”! Ładny interes – zwłaszcza że – rzecz niesłychana! – zwraca należności za bilety! Okazało się aliści, że w wieżowcu, który firma Ghelamco postawi na miejscu obecnego budynku teatru, nawiasem mówiąc, jeszcze w 2015 r. sprzedanego przez TS-KŻ firmie Ghelamco, znajdą się również siedziby Teatru Żydowskiego i Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego Żydów. Od razu się wyjaśniło, że nie chodzi o żaden faszysmus czy innego paskudnika, tylko że ten interes ma taką specyfikę. Ciekawe, co teraz zrobi 2787 sygnatariuszy petycji, z którymi najwyraźniej starsi i mądrzejsi nie skonsultowali, o co tu naprawdę biega. I słuszna ich racja, bo po co konsultować takie rzeczy z pożytecznymi idiotami, co to podpiszą wszystko, co im się podsunie – ale żeby nie konsultować nawet z panią Gołdą Tencer? Ale może i w tym była jakaś myśl, bo dzięki temu pani Gołda wydawała się zasmucona autentycznie, a gdyby została skonsultowana, to może nie zagrałaby tak przekonująco? Słowem – zapowiadało się groźnie, ale szczęśliwie zakończyło się wesołym oberkiem, dzięki czemu możemy przejść do innych materii.
W koszmarnych czasach I Rzeczypospolitej kursowało powiedzonko: „Polski most, niemiecki post, włoskie nabożeństwo – wszystko to błazeństwo!”. Od tamtej pory minęło sporo czasu, wiele rzeczy się zmieniło, więc dzisiaj po włoskim nabożeństwie wypada jeszcze dodać: polskie bezpieczeństwo. „Most” moglibyśmy sobie nawet darować, gdyby nie zorganizowana 18 czerwca ubiegłego roku Międzynarodowa Konferencja Naukowa „Most”. Wzięli w niej udział przedstawiciele najpotężniejszych tubylczych ubeckich dynastii w asyście ubeków izraelskich, którzy całą rzecz żyrowali wobec Naszego Największego Sojusznika – a chodziło o wciągnięcie wspomnianych dynastii przez Naszego Największego Sojusznika na listę tak zwanych naszych s…nsynów – co oznacza, że Nasz Największy Sojusznik nie ma nic przeciwko temu, by rząd naszego bantustanu musiał licytować się o względy Naszego Największego Sojusznika ze starymi kiejkutami. Na skutek tego Polska może być przez Naszego Największego Sojusznika zbywana „błyskotkami” w ramach polityki divide et impera, a niezależnie od tego, dzięki temu właśnie możliwa jest u nas polityczna wojna, którą z perspektywy czasu można nazwać II wojną o inwestyturę. Zatem niczego nie musimy zmieniać i po staremu „polski most, niemiecki post, włoskie nabożeństwo, polskie bezpieczeństwo – wszystko to błazeństwo”!
Jakże może być inaczej, kiedy to jeszcze opinia publiczna nie ochłonęła po audycie, jaki pan minister Mariusz Kamiński przedstawił w Sejmie na temat funkcjonowania tajnych służb – że bez żadnego nadzoru robiły, co chciały – a już Sejm uchwalił ustawę, w której nie tylko rozszerzył abewiakom zakres samowolki, ale w dodatku powierzył im koordynowanie wszystkich poczynań w zakresie bezpieczeństwa. To mniej więcej tak, jakby lisowi powierzyć utrzymanie bezpieczeństwa w kurniku. Bezradnością rządu w obliczu szczytu NATO i Światowych Dni Młodzieży wyjaśnić tego nie można, podobnie jak nie można było logicznie wyjaśnić w 2007 r. powierzenia przez premiera Jarosława Kaczyńskiego obowiązków ministra spraw wewnętrznych panu Januszowi Kaczmarkowi.
Janusz Kaczmarek był według ówczesnych buńczucznych zapowiedzi „biczem Bożym” na słynny „układ” – aż do czasu, gdy został przyłapany, jak w środku nocy na 40. piętrze hotelu Marriott w Warszawie składał meldunek sytuacyjny swemu prawdziwemu zwierzchnikowi w osobie pana Ryszarda Krauzego. Ponieważ sytuacja przekroczyła granice śmieszności, premier Kaczyński podał rząd do dymisji, ku rozpaczy Romana Giertycha, który w desperacji zaczął nawet lansować („a potem lansował mnie przez dwie godziny…”) pana Kaczmarka na premiera.
Najwyraźniej rząd, a właściwie nie tyle rząd, co pan prezes Kaczyński musiał wyciągnąć wnioski – po pierwsze z faktu, że nasz nieszczęśliwy kraj znowu przeszedł pod kuratelę Naszego Największego Sojusznika, który – po drugie – dla własnej wygody w postępowaniu z naszym bantustanem wciągnął starych kiejkutów na listę „naszych s…nsynów”. Ponieważ stare kiejkuty, tworząc z niczego – bo te wszystkie panienki otaczające pana Petru, podobnie jak i on sam, to przecież nicość – więc tworząc z niczego Nowoczesną, podobnie jak Komitet Obrony Demokracji, pokazały zarówno Naszemu Najważniejszemu Sojusznikowi, jak i panu prezesowi, że potrafią nawywijać na tubylczej scenie politycznej, że głowa mała, to najwyraźniej w gronie najtęższych głów rządowych musiała zapaść decyzja o przeciągnięciu na swoją stronę przynajmniej niektórych bezpieczniackich watah. Dlaczego padło akurat na Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego – trudno zgadnąć, bo z punktu widzenia bezpieczeństwa ABW to przecież taki sam Scheisse, jak i WSI – żeby wspomnieć choćby sławną operację „Menora” czy wreszcie spisek kelnerów, co to ponagrywali 900 godzin rozmów dygnitarzy po knajpach i 700 godzin rozmów w rezydencji premiera Tuska. Kelnerzy z udziałem pierwszorzędnych fachowców dokonali tego wszystkiego pod samym nosem ABW, która, ma się rozumieć, niczego nie zauważyła.
Zarówno więc prezes Kaczyński, jak i jego pomocnicy robią sobie iluzje (jak śpiewał Marek Grechuta – nawet „szał iluzji”), bo „ten się błaźni, kto policjanta zaufa przyjaźni” – ale rozumiemy, że tonący brzytwy się chwyta. Na rezultaty nie trzeba było długo czekać; od razu abewiaki wykryły straszliwy spisek, a właściwie dwa spiski: jeden do spółki z bezpieczniakami ukraińskimi, którzy w kręceniu lodów ponoć nie mają sobie równych, a drugi – na polecenie prokuratury w Olsztynie, która dwóch spiskowców nawet nie kazała aresztować. „Wszystko to błazeństwo” – no bo jakże inaczej?
POLSKANIEPODLEGLA.PL
