W ciągu ostatnich 5 lat na Białorusi zostało wyprodukowano dużo typów nowoczesnego uzbrojenia: współczesna wieloprowadnicowa wyrzutnia rakietowa, zdolna razić cele oddalone o 200 km, radary zdolne do wykrywania samolotów „stealth”, bezzałogowce i inne.
Bezzałogowce taktyczne
Rozwoju lotnictwa bezzałogowego ostatnio w świecie poświęcono dużo uwagi, dlatego białoruska zbrojeniówka też zaczęła produkcję własnych dronów.
„Berkut-1” i „Berkut-2” juz wprowadzone do uzbrojenia armii białoruskiej, lecz w tym roku wojsko białoruskie otrzyma jeszcze jeden bezzałogowiec – „Grif-100”.
„Berkut-1” waży tylko 3,5 kg i może wystartować z ręki żołnierza. Aparat może się znajdować w powietrzu 1,5 godziny, maksymalna wysokość lotu wynosi 1 km, odległość – 15 km. Ten aparat może być wyposażony w przyrządy telewizyjnego, fotograficznego czy podczerwonego rozpoznania. „Berkut-1” jest przeznaczony do rozpoznania i przygotowania danych do strzelania na korzyść jednostek zmechanizowanych. „Berkut-2” wykonywa te same funkcje, lecz dla pododdziałów o wyższym stopniu, czyli dla artylerii i wojsk przeciwlotniczych. Waży on około 10 kg i jest zdolny do lotów na odległość do 35 km.
Obaj bezzałogowce lądują za pomocą spadochrona. Sprzęt elektroniczny bezzałogowca lotniczego systemu „Grif-100” pozwala mu nie tylko samodzielnie tropić celi, lecz również oceniać je.
Waży aparat 165 kg, prędkość maksymalna – 140 km/g, wysokość – 3000 m. Bezzałogowiec jest zdolny nieść około 20 kg pożytecznego ładowania, czas lotu wynosi 5 godzin. Aparat jest zdolny do lotu bez nawigacji satelitarnej.
Podwozie uniwersalne Mińskiej Fabryki Ciągników Kołowych (MZKT)
Na wystawie Russia Arms Expo–2015 po raz pierwszy zostało przedstawione nowe podwozie MZKT 600 201, które sprawiło wrażenie swym wystąpieniem na torze przeszkód. To podwozie jest przeznaczono dla rozmieszczenia ciężkich wozów bojowych takich jako wieloprowadnicowa wyrzutnia rakierowa „Smercz” albo pocisków odrzutowych klasy ziemia-woda „Bastion”.
Najnowsze podwozie 500 200 „Zastawa” już znajduje się na uzbrojeniu białoruskiej armii. Jego misją jest zastąpienić przestarzałe podwozia GAZ-66, potencjał którego już się wyczerpał. Podwozie AWD jest niezawodne i proste podczas eksploatacji.
Wieloprowadnicowe wyrzutnie rakietowe
Przewodniczący państwowego komitetu przemysłu zbrojeniowego Białorusi Sergej Guruliow, występując podczas rady resortu w zeszły wtorek w Mińsku oznaczył, że białoruska zbrojeniówka jest zdolna do wyprodukowania wieloprowadnicowych wyrzutni rakietowych (WWR). Jako dowód przedstawiono nowoczesną WWR „Polonez”. WWR „Polonez” jest zdolna do jednoczesnego punktowego rażenia celu z odległości 200 km. Podwozie bojowych i transportowo-ładujących wozów WWR „Polonez” MZKT-7930 „Astrolog” – produkują się na Mińskiej Fabryce Ciągników Kołowych. Również odbyła się modernizacja WWR „Grad” na poziom „BM-21-M BelGrad”. Wyrzutnia otrzymała doskonałe podwozie MAZ-6317.
Zostały zmontowane specjalne półki dla rozmieszczenia 60 pocisków odrzutowych, co pozwoliło zmniejszyć ilość transportowo-ładujących wozów i oszczędzić czas poświęcony na rażenie celi. Kierowanie strzelaniem jest możliwe za pomocą rozdzielaczu prądu, załadowanego w kabinie samochodu, albo za pomocą zewnętrznego pulpitu.
Samochód opancerzony „Lis-PM”
W konstrukcji białoruskiego samochodu opancerzonego zostały wykorzystane częsci rosyjskiego GAZ-2330 „Tigr”. Załoga samchodu – 2 żołnierzy, oprócz tego jest miejsce dla 6 desantowców albo 1,5 ton ładunku. „Lis-PM” rozwija maksymalną prędkość 140 km/g. Nadwozie samochodu broni 5-mm pancerz i jest zdolne do wytrzymania ostrzału z AKM-47 i karabinu snajperskiego SWD. Dla samochodu opancerzonego przewidziane są przeróżne warianty uzbrojenia: białoruski przeciwpancerny pocisk kierowany „Szerszeń”, 12,5-mm karabin maszynowy NSW i 30-mm granatnik automatyczny AG-17 i inne. Trzeba odznaczyć, że opracowanie lekkich wozów opancerzonych miało swój sukces, dlatego przez spółkę „Monotor-serwis” został opracowany projekt pływającego samochodu pancernego „V-1”.
Systemy łączności i walki elektronicznej
System P-261 „Muskat” zawiera w sobie kilka rodzajów łączności: radio-, radioliniowa, przewodowa i satelitarna. P-261 „Muskat” zapewnia stebilne połączenie na odległości 75 km i podtrzymywa 60 abonenckich analogowych linii zakonspirowanego (tajnego) połączenia.
Obecnie odpowiednich P-261 „Muskat” systemów łączności w świecie nie istnieje. Są stacje aparatowe, zdolne do pełnienia (rozwiązywania) odrębnych zadań na mniejszą skalę, o mniejszej ilości rodzajów łączności i jakości.
Radiolokacyjna stacja „Wostok” – następne opracowanie białoruskiego przemysłu zbrojeniowego, które wyróżnia się charakterystykami o wiele skuteczniejszymi niż jego poprzedniki. Stacja radiolokacyjna jest zdolna do wykrywania celi z odległości 360 km, w tym cele o małej wysokości i bezzałogowce, a również aparaty latające wykonane w technologii stealth.
„Wostok” jest stały do zakłóceń, ma oszczędną klasę energetyczną i jest zdolny do pracy autonomicznie, mając własny generator. „Wostok” należy do uzbrojenia wojska białoroskiego i jest eksploatowany w brygadach wojsk lotniczych i wojsk przeciwlotniczych.
Cóż, białoruska zbrojeniówka ostatnio znajduje się na bardzo dobrym poziomie po raz pierwszy po rozpadzie ZSRR. Białoruskie zakłady już zdolne do wyprodukowania nowoczesnego wyposarzenia i sprzętu wojskowego samodzielnie.
JAN RADŽIŪNAS
