MBDA i Thales zmontowały konsorcjum polskich firm. Jeśli rząd wybierze ich ofertę, nasi dostaną miliardowe zamówienia. Kto zbuduje tarczę? Francuzi uderzają w ofertę Amerykanów.
Ponad połowę zamówienia ulokujemy w polskich zakładach – zapewnia „DGP” Didier Philippe, wiceprezes ds. eksportu MBDA. Zdradza, że ich oferta przewiduje zaangażowanie kilkunastu partnerów przemysłowych z Polski. Chodzi m.in. o Polską Grupę Zbrojeniową i członkówkonsorcjum Tarcza Polski, tj. spółki PIT-Radwar, Mesko, PCO, Centrum Techniki Morskiej, Wojskowe Zakłady Łączności nr 1 w Zegrzu, Wojskowe Zakłady Uzbrojenia w Zielonce, Huta Stalowa Wola, Jelcz Komponenty, Zakłady Mechaniczne w Tarnowie.
– Po opublikowaniu przez MON w lipcu krótkiej listy oferentów już we wrześniu podpisaliśmy dwa listy intencyjne z polskimi przedsiębiorstwami, zawierające najważniejsze obszary współpracy nad przyszłym systemem obrony powietrznej i przeciwrakietowej – tłumaczy Philippe.
Chodzi o porozumienie z PIT-Radwar oraz Mesko. Na tym nie koniec. Finalizowane są kolejne porozumienia z krajowymi firmami. Huta Stalowa Wola będzie zaangażowana w produkcjęwyrzutni rakiet oraz systemu ich ładowania. Zostaną też wykorzystane ciężarówki Jelcza.
– Nasza oferta nie przewiduje żadnych czarnych skrzynek, a Polska będzie samodzielnie podejmować decyzje o użyciu systemu obrony powietrznej i przeciwrakietowej. Tylko wygrana naszej oferty gwarantuje przetrwanie i rozwój polskiego przemysłu obronnego – przekonuje Philippe.
Po raz pierwszy przedstawiciel francuskiego koncernu tak ostro wypowiada się o konkurentach, ale faktycznie tylko dołącza do chóru tych, którzy obawiają się, że kontroferta amerykańska nie uwzględni przekazania nam najbardziej zaawansowanych technologii.
Amerykanie z Raytheona oburzają się i zapewniają, że to nieporozumienie. Zwracają przede wszystkim uwagę na to, że koncern proponuje Polsce pozyskanie systemu Patriot w jego najnowszej wersji Next Generation Patriot. Douglas Stevenson, przedstawiciel na Polskę Raytheon Integrated Defense Systems, podkreśla, że partnerzy przemysłowi Amerykanów uczestniczą nie tylko w budowie systemu u siebie, ale też w 12 krajach, w których działa system, m.in. w USA, Niemczech i Japonii. Co roku w rozwój systemu na całym świecie inwestowane jest około pół miliarda dolarów.
Raytheon wskazuje, że już w czerwcu tego roku podjął „partnerską współpracę” z firmą Bumar Elektronika, by zaprojektować i opracować nową antenę systemu identyfikacji swój-obcy (IFF) dla systemu Patriot. Choć ta umowa umożliwia na razie zespołom obu firm tylko rozpoczęcie prac koncepcyjnych, to ma zaowocować podpisaniem wieloletniej umowy obejmującej zaprojektowanie, opracowanie, testy i produkcję anteny. Oczywiście w razie ich wygranej.
We wrześniu Amerykanie podpisali list intencyjny o współpracy z WB Electronics, największąpolską firmą zbrojeniową. – Będziemy współpracować przy tworzeniu oprogramowaniaprzeznaczonego do realizacji szkoleń i symulacji sytuacji taktycznej. Do testowania gotowości bojowej i sprawności systemu oraz stopnia przeszkolenia personelu wojskowego przyszłego systemu – zdradza Piotr Wojciechowski, prezes WB Electronics. Według niego ta inicjatywa jest najlepszym dowodem na dużą wolę współpracy Amerykanów z polskimi firmami podczas budowy systemu przeciwlotniczego i przeciwrakietowego. Tego samego zdania jest też Henryk Kruszyński, szef spółki Teldat, która ma opracować i wyprodukować zaawansowane, wojskowe routery przeznaczone do systemu Patriot. Według niego spółka zyska dostęp do rynków eksportowych.
Raytheon nie powiedział jeszcze ostatniego słowa w zakresie współpracy w naszym przemysłem. Ze słów Daniela Crowleya, prezesa Raytheon Integrated Air and Missile Defense, wynika, że polski przemysł może współpracować przy budowie nowego systemu wspólnego dowodzenia i kierowania (CC2), radaru o polu widzenia 360 stopni wykorzystującego najnowszą technologię radiolokacyjną oraz przy integracji nowych pocisków typu Low Cost Interceptor (niskokosztowa rakieta przechwytująca). A kolejne umowy mają ujrzeć światło dzienne wkrótce.
Eksperci nie chcą rozstrzygać, która oferta jest lepsza. Zwracają uwagę, że odpowiednie rozegranie negocjacji może dać polskiej gospodarce duży impuls rozwojowy. Paweł Soroka, szef Polskiego Lobby Przemysłowego, szacuje, że wart ponad 26 mld zł program może dać prawie 5,3 tys. miejsc pracy. A polski rząd może zagwarantować sobie także duży zwrot z inwestycji w postaci podatków. Do budżetu wrócić może nawet 36 proc. wydatków.
Tarcza Polski ma składać się z trzech podsystemów obrony przeciwlotniczej i przeciwrakietowej: bardzo krótkiego zasięgu – będącego w stanie zwalczać cele oddalone o kilka kilometrów (w tym nie tylko samoloty czy śmigłowce, ale również bezzałogowce), krótkiego zasięgu – do walki ze statkami powietrznymi lub pociskami rakietowymi oddalonymi maksymalnie o 25 km, oraz średniego zasięgu – który ma zwalczać cele znajdujące się w odległości do 100 km, m.in. pociski balistyczne.
Zgodnie z planem modernizacji technicznej na lata 2013–2022 najpierw ma być kupiony podsystem średniego zasięgu: sześć baterii zestawów rakietowych obrony przeciwlotniczej i przeciwrakietowej typu MRAD – Medium Range Air Defence, które w polskiej armii otrzymały oznaczenie „Wisła”. Kolejnym etapem budowy Tarczy Polski ma być pozyskanie jedenastuzestawów rakietowych krótkiego zasięgu o kryptonimie „Narew”.
Czesław Mroczek, odpowiedzialny za zakupy nowego sprzętu i uzbrojenia wiceminister obrony narodowej, twierdzi, że decyzja o tym, jakie zestawy rakietowe trafią na wyposażenie naszej armii, zapadnie w 2015 r.
Cezary Pytlos
