AGM-158A JASSM (Joint Air-to-Surface Standoff Missile) to trudny do wykrycia taktyczny pocisk manewrujący „powietrze -powierzchnia”.
To doskonała, bardzo zaawansowana technicznie broń, której przeznaczeniem jest atak na silnie bronione i trudno dostępne obiekty u przeciwnika. Ten pocisk potrafi przeniknąć nad cel i go razić – z zasady nie będąc wykrytym, co oznacza, że jest to prawie idealna broń do napadu powietrznego.
Pocisk ma maksymalny zasięg w wersji oferowanej Polsce około 370 km, napędza go silnik turboodrzutowy zapewniający poddźwiękową prędkość marszową. Pocisk jest naprowadzany inercyjnie z korekcją GPS oraz kanałem termowizyjnym na ostatnim odcinku lotu, – co zapewnia wysoką skuteczność. Jest to broń autonomiczna w ataku, tzn., po określeniu parametrów celu można się oddalić, jednakże nadal można posiadać kontrolę nad pociskiem. Głowica bojowa o masie 450 kg może służyć do rażenia celów powierzchniowych i punktowych.
Warto pamiętać, że pocisk jest skonstruowany w taki sposób, żeby ograniczyć możliwość jego wykrycia przez nieprzyjaciela. Specjalne ukształtowanie powierzchni kadłuba służy odbijaniu fal radarowych, a specjalne pokrycie tłumi je i pochłania. Szczegóły oczywiście są ściśle tajne, jednakże można się spodziewać, że to małe cudo techniki jest dokładnie przemyślane. To stosunkowo sprawdzona konstrukcja w znaczeniu technologicznym – początki pocisku sięgają połowy lat 90-tych XX wieku. Od tego czasu udało się wyeliminować kilka wad i oczywiście skutecznie poprawić jego charakterystyki. Dzisiaj to skuteczna i groźna broń precyzyjnego rażenia, szkoda że kupujemy tylko 40 sztuk!
Nasze samoloty F-16 wymagają pakietów modernizacyjnych umożliwiających podczepianie tej broni pod samolot oraz odpowiedniego oprogramowania, to wszystko ma wchodzić w zestaw kupowanego uzbrojenia. Można mieć nadzieję, że to jest partia pilotażowa mająca na celu służyć do wdrożenia tej broni w kraju. Docelowo powinniśmy kupić ten sam pocisk – o wydłużonym zasięgu, trzeba pamiętać, że zasięg około 1300 km w naszym przypadku ma znaczenie strategiczne.
To jednak jest pieśń przyszłości, to czym będziemy dysponować umożliwi nam skuteczne rażenie trzech typów bardzo ważnych celów. Po pierwsze te pociski mogą zniszczyć niespodziewanie lotnictwo przyjaciela na lotnisku, zapasy, paliwo, zabić załogi i personel techniczny – atak kilkoma pociskami na klasyczny pułk lotniczy dyslokowany w bazie naziemnej może go sparaliżować lub prawie całkiem wyłączyć z możliwości skutecznego działania. Po drugie można razić miejsca dyslokacji samobieżnych zestawów przeciwlotniczych, również z zaskoczenia – tak, że nieprzyjaciel nie spodziewa się ataku. Alternatywnie można razić innego rodzaju wyrzutnie samobieżne dyslokowane w miejscach rozpoznanych. Po trzecie – stosunkowo prosto można zniszczyć port, w tym stojący w nim okręt wysokiej wartości bojowej np. podwodny. Poza tym klasycznie można razić np. ważne mosty itp.
Nieprzyjaciel po rozpoczęciu działań przeciwko naszemu krajowi będzie musiał uważać z własnymi systemami obrony przeciwlotniczej tak długo, dopóki nie uda się mu wyeliminować naszego lotnictwa. Każda stacja radarowa, każdy rozpoznany cel – w bezpośrednim pasie styczności wojsk jak również na bezpośrednim zapleczu – będzie zniszczony z bardzo dużym prawdopodobieństwem. Innymi słowy, posiadanie przez nas tego typu broni wymusza na nieprzyjacielu dostosowanie strategii i taktyki prowadzenia wojny, poczynając od pierwszego napadu. Na pewno miejsca bazowania samolotów będą celami pierwszego rzędu dla nieprzyjaciela.
Pocisk tego typu ma tą przewagę nad pociskiem bazowania lądowego, że jest go bardzo trudno zniszczyć. Samolot bardzo szybko się przemieszcza i może udać się głęboko nad terytorium nieprzyjaciela, – co dodatkowo zwiększa zasięg skutecznego rażenia pocisku – o promień działania samolotu. Niestety nasze samoloty są uzależnione od pasów startowych, a potencjalny nieprzyjaciel ma bardzo dużo środków rażenia, umożliwiających rozpoczęcie wojny od ataku na nasze instalacje lotnicze i dedykowane.
Doskonałym uzupełnieniem do wykorzystania tego pocisku powinien być samolot dwusilnikowy, jak również docelowo dron lotniczy, z którego można go odpalić. Wówczas moglibyśmy osiągnąć zasięg około 1300 km, co ma dla nas znaczenie strategicznego odstraszania. Idealnie byłoby, gdybyśmy jeszcze do tego posiadali pociski balistyczne średniego zasięgu oraz odpowiedniki pocisków manewrujących możliwe do odpalania z łodzi podwodnych i wyrzutni lądowych. To wszystko jest w zasięgu naszych możliwości.
Oczywiście, te pociski są przystosowane do przenoszenia tylko głowic konwencjonalnych określonego typu. Prawdopodobnie są zaprogramowane tak, że zmiana parametrów głowicy może spowodować dysfunkcję całości. Jednakże nawet w takim przypadku – nic nie szkodzi – w ostateczności – jak byśmy np. zostali zaatakowani bronią jądrową pokryć jej części bojowej np. drobną warstwą zawierającą broń biologiczną, np. wirusa mutującego gwałtownie pod olbrzymim ciśnieniem i w wysokiej temperaturze…
obserwatorpolityczny.pl
