Obligatoryjny pobór rekrutów to ostateczność, nawet przyszłe jednostki Obrony Cywilnej i Obrony Terytorialnej powinny składać się w założeniu tylko i wyłącznie z ochotników oraz dodatkowo jako wsparcie pracowników formacji, inspekcji i służb specjalnego znaczenia, które powinny zwłaszcza z Obroną Cywilną współdziałać na czas „W”.
Poza tym coś takiego jak pobór obligatoryjny ludzi wbrew ich woli powinien być zakazany ustawowo poza przypadkiem stanu zagrożenia państwa. Oczywiście nie dotyczy to przeszkolenia wojskowego, któremu jednak każdy powinien mieć prawo odmówić na rzecz szkolenia z Obrony Cywilnej, wedle zasady – nie chcesz nosić karabinu, nie ma problemu, ale będziesz nosił nosze. Poza tym drzwi koszar powinny być szeroko otwarte dla ochotników, którzy powinni być zawsze przyjmowani jeżeli tylko się zgłoszą – wedle potrzeb armii, do regularnego wojska lub wspierających go formacji Obrony Terytorialnej lub jako pracownicy cywilni wspierający armię.
Wszystkie te udogodnienia prawne powinny być płatne. To znaczy wszyscy obywatele Polski, bez względu na płeć i wiek powinni płacić podatek obronny, jako dodatkowy procent podatku dochodowego. Każdy kto zgłosi się na ochotnika do armii, oddziałów Obrony Terytorialnej lub Cywilnej powinien płacić odpowiednio mniejszy podatek od dochodów osobistych zgodnie z gradacją – zwolnienie podatkowe dla żołnierzy armii regularnej w całości, w kolejnych „mniej bojowych” formacjach obniżenie podatku, ale nie jego likwidacja! Przy czym powinno być to tak ustawione, żeby po zgłoszeniu się obywatela lub obywatelki do Obrony Cywilnej – podatek był zupełnie nie uciążliwy i malał do np. 0,5 % wartości skali, natomiast bez takiego zgłoszenia, żeby obciążenie podatkowe było o wiele wyższe, tak żeby zachęcić ludzi chociaż do tego typu szkoleń i współdziałania na wypadek „W”, jak i innych zagrożeń. Oczywiście od tego systemu niezbędne są odstępstwa dla osób chorych i osób, których ww. formacje – nie chciałyby w swoich szeregach, należy bowiem uwzględnić także i taką kategorię. W efekcie mielibyśmy armię zawodową, wspierającą ją masową Obronę Terytorialną oraz Obronę Cywilną – w zasadzie powszechną. Do tego środki z dodatkowego opodatkowania ludności służyłyby finansowaniu systemu.
Co do samej istoty armii poborowej, którą zamiast strachu powinna być obywatelskość – to napisano na ten temat tyle literatury i to chyba we wszystkich językach świata, że jakiekolwiek rozwijanie tego tematu nie ma żadnego sensu, jednakże tak rację mają ci, że dzisiaj przy komplikacji technicznej systemów uzbrojenia oraz wysokim wyszkoleniu przeciwnika o wiele lepiej sprawdzają się wojskowi zawodowi – specjaliści. Niestety to najdroższy rodzaj żołnierza, albowiem życie kosztuje i jeżeli chce się ludzi przyciągnąć do armii to trzeba im płacić. Tutaj nie ma żartów, bez pieniędzy – nie ma chętnych. Trzeba pamiętać, że specjalny system emerytalny był i jest jednym z takich elementów silnie zachęcających do służby Ojczyźnie.
Jednakże z poboru jako takiego nie można rezygnować, albowiem w ujęciu masowym – żołnierze też są potrzebni, a po dwóch dniach walk, z reguły szczupłe siły zawodowe muszą odpocząć lub już ich nie ma, a kimś trzeba wypełnić luki na froncie. Właśnie dlatego Izrael ma powszechny obowiązek służby wojskowej i z tym nikt tam szczególnie nie dyskutuje. W naszych realiach obligatoryjność powinna dotyczyć chociaż umiejętności poradzenia sobie w warunkach zagrożenia zdrowia i życia oraz podstawowego szkolenia w zakresie użycia broni lub pracy na rzecz logistyki wojskowej dla szczególnie niechętnych. To znaczy, jeżeli ktoś np. z powodów religijnych nie może brać broni do ręki, to oczywiście powinien płacić wyższy podatek obronny, ale jeżeli to uważa za niesprawiedliwe – to powinien się przyczyniać na rzecz obronności, będąc np. kierowcą „kategorii C”, przez co jego przydział mobilizacyjny jest bardzo cenny. Rozwiązań jest wiele – warto ich poszukać, dla każdego znajdziemy coś miłego, a jak mu się nadal nie będzie podobać, to Wojskowe Komendy Uzupełnień, będą go uszczęśliwiać tak długo, aż w końcu zrozumie, że miłość Ojczyzny trzeba odwzajemniać.
Reasumując – obligatoryjny pobór rekrutów to ostateczność. Wszyscy powinni płacić podatek obronny (z wyjątkiem osób chorych lub takich, których armia nie zechce). Służba z zasady powinna być zawodowa i ochotnicza, w tym także w formacjach Obrony Terytorialnej i Cywilnej. Dla opornych warto poszukać specjalnych rozwiązań, tak żeby nie przymuszając ludzi do czegoś czego i tak nie zrobią efektywnie – wykorzystać ich energię do wsparcia wysiłku obronnego państwa. Bardzo dużą rolę należy przywiązać do osób pracujących w zakładach, których zdolności produkcyjne lub funkcjonalne umożliwiają podwójne wykorzystanie, w tym na rzecz obronności. Dotyczy to szeregu gałęzi, ale przede wszystkim szeroko rozumianej logistyki.
obserwatorpolityczny.pl
