Polska wciąż nie uporała się z problemem biedy, a system pomocy społecznej jest dysfunkcyjny, gdyż uzależnia jednostki od wsparcia państwa i nie motywuje do samodzielnego zarobkowania i zaspokajania podstawowych potrzeb – wynika z raportu Warsaw Enterprise Institute. Autorzy wskazują, że spowalniający wzrost gospodarczy i rosnące szybko ceny prowadzą do zubożenia obywateli Polski.
Skrajna bieda
Jedna z głównych tez raportu wskazuje, że obecnie w Polsce aż 2 mln osób kwalifikuje się do „grupy dotkniętej skrajnym ubóstwem„. – Co wydaje się nie znajdować potwierdzenia w rzeczywistości, a wynikać z braku uwzględnienia wielu czynników i możliwości zapewniających prowadzenie codziennego życia np. pozyskiwania środków finansowych, dóbr i usług dostępnych nieodpłatnie za pośrednictwem państwa i organizacji pozarządowych czy występowania tzw. szarej strefy – czytamy w raporcie.
Autorzy wskazują, że walka z biedą nie będzie skuteczna, jeśli dobrze nie zdefiniuje się zjawiska oraz przyczyn. – To fundamentalny problem, którego rozwiązanie definiuje polityczne programy zwalczania biedy – czytamy.
Walka z ubóstwem
Jakie są zatem skuteczne metody walki z ubóstwem w realiach krajowych. Autorzy raportu zauważają, że należy m.in. postawić znacznie większy nacisk niż obecnie na pozyskiwanie kompetencji przydatnych na rynku pracy . – I tak przekształcić system wsparcia ubogich, by co do zasady nie mógł stanowić on źródła trwałych dochodów, a był tylko awaryjną poduszką bezpieczeństwa na czas dokształcania się czy poszukiwania pracy – czytamy w raporcie.
Autorzy wskazują, że założenia te nie znajdują w Polsce „odzwierciedlenia w praktyce polityki publicznej”. – System socjalny w Polsce jest z jednej strony polem nadużyć, z drugiej nie potrafi identyfikować osób najbardziej potrzebujących pomocy – podają autorzy raportu.
Aktywizacja zawodowa
Autorzy nie mają wątpliwości, że kluczową formą przeciwdziałania biedzie powinno być „stworzenie jednostkom możliwości skutecznego zarobkowania poprzez różnego rodzaju formy aktywizacji zawodowej„.
– Formy pasywne, jak przyznawanie zasiłków, rent nieuzasadnionych rzeczywistym stanem zdrowia, subsydiów etc. nie rozwiązują problemów, a wręcz je pogłębiają, utrwalając zależność od pomocy państwa i prowadząc do „dziedziczenia” biedy – czytamy w raporcie.
