W rozmowie z „GW” Kopeć zwraca uwagę, że fabryki leków w Polsce nie mają zapewnionych ciągłości dostaw prądu w momentach kryzysów i ataków. — Oczywiście priorytetem są ludzie, szpitale, przychodnie: to zrozumiałe. Ale ustawodawca zapomniał, że aby te przychodnie i szpitale funkcjonowały, ratowały życie żołnierzom i cywilom, potrzebne są leki – twierdzi.
— Co z tego, że w szpitalu będzie prąd, będzie jasno, gdy nie będzie antybiotyków, leków przeciwzapalnych, zwiotczających, a tych zabraknie w Polsce pewnie po około dwóch miesiącach. Żadnego zabiegu nie da się wykonać, oprócz „heroicznych” operacji bez znieczulenia, które spowodują, że będziemy mieli zakażenia i umrzemy na powikłania po zabiegu – dodaje rozmówca „GW”.
Prezes PZPPF: Polska miałaby problem z lekami w wypadku wojny
Prezes PZPPF podkreśla, że najbardziej potrzebne leki powinny być w większości produkowane w Polsce i w Europie.
— Część z nich w Europie produkujemy. Ale tych z listy leków krytycznych w większości nie. I to nasz dramat. Bo leki krytyczne to leki populacyjne: na cukrzycę, astmę, choroby płucne, onkologiczne, choroby kardiologiczne. W kardiologii możemy zaczekać, bo konsekwencje braku leków nie odezwą się od razu, ale po pół roku, po roku — twierdzi.
Jak mówi Kopeć, poważny problem zachodzi jednak np. w przypadku cukrzycy. — Poczekamy kilka dni i niestety ludzie będą umierać, bo bez insuliny nie jesteśmy w stanie ich utrzymać przy życiu — opowiada.
Jak dodaje, powodem jest to, że większość leków na choroby takie jak cukrzyca, jest produkowana poza Europą, przede wszystkim w Azji.
Naprawde,? Tylko leko’w? Z’artujecie chyba. Pra,du, paliwa, jedzenia…wszystkiego?