18 maja 1943 r. żandarmeria niemiecka oraz kolaborujące formacje ukraińskie spacyfikowały wieś Szarajówka w powiecie biłgorajskim na Lubelszczyźnie, paląc żywcem większość jej mieszkańców. Zginęło 59 osób, w tym 30 dzieci. Najmłodsze miało 6 miesięcy.
Źródła historyczne nie podają powodu zbrodni. Prawdopodobnie był to odwet za atak partyzantów na posterunek żandarmerii w Tarnogrodzie. 18 maja 1943 r. rano oddziały niemieckie oraz formacje ukraińskie z Biłgoraja i Tarnogrodu otoczyły wieś.
Ekspedycja karna, złożona z członków SS i Ordnungspolizei spędziła mieszkańców na główny plac, gdzie byli przesłuchiwani. W międzyczasie Niemcy rabowali inwentarz z łąk i pól oraz zabudowań gospodarczych. Z domów zabierano wartościowe przedmioty, ładując wszystko na furmanki.
Około południa mieszkańców zapędzono do kilku zabudowań, które wraz z pozostałymi budynkami zostały obłożone słomą i podpalone. W niecałe dwie godziny cała wieś stanęła w płomieniach. Niedługo później oprawcy opuścili zrównaną z ziemią miejscowość.
W ogniu zginęło 59 osób, z czego połowę stanowiły dzieci, zastrzelono kilka osób. Sześciu mężczyzn wywieziono do obozu koncentracyjnego na Majdanku. Ofiary pochowano we wspólnej mogile na skraju wioski.
