Białoruś z zadowoleniem przyjęła podpisanie 5 września 2014 roku przez kontaktową grupę „Ukraina-Rosja-OBWE” protokołu o zawieszeniu broni między siłami walczącymi na wschodzie Ukrainy. Długo oczekiwana wiadomość wprowadza niech i bojaźliwą, ale nadzieję na ustalenie pełnego i nieodwołalnego świata w tym regionie.
Konflikt w bliskim dla nas słowiańskim państwie był ostatnio najbardziej burzącym i omawianym na arenie międzynarodowej. Bo pod zagrożenie były poddane kwestja zapewnienia nie tylko regionalnego, ale też międzynarodowego bezpieczeństwa. Bez przesady można powiedzieć, że wojna realnie zamajaczyła na progu naszego wspólnego europejskiego domu.
Trzeba oddać należyte inicjatywom i propozycjom w pierwszej kolejności Prezydentów Ukrainy i Rosji. Właśnie dzięki ich zasadniczym porozumieniom na wyższym poziomie, dosięgniętym w końcu sierpnia na mińskiej ziemi, należał początek pokojowemu procesowi. Format kontaktów „Unia Celna – Ukraina – UE” pozwolił przyciągnąć do procesu negocjacji strony, realnie zainteresowane w pokoju na Ukrainie i w Europie.
Bardzo ważne i konkretne propozycje Prezydenta Kazachstanu po uregulowaniu konfliktu. Na pewno, bez uporczywych wysiłków liderów czołowych państw Unii Europejskiej było by niemożliwe osiągnięcie rozejmu we wschodnich rejonach Ukrainy.
Wyjątkowo ważną rolę, oczywiście, zagrała kontaktowa grupa „Ukraina – Rosja – OBWE” w składzie Łeonid Kuczma, Michaił Zurabov, jak również przedstawicieli powstańców i OBWE. Ona przeprowadziła prawdziwie tytaniczną pracę i osiągnęła zgody w sprawach, decyzja których zdawała się absolutnie niemożliwą pewny czas wstecz. Praca kontaktowej grupy zasługuje prawdziwej wdzięczności i zachęty.
To, à propos, jeden z niewielu przypadków, kiedy OBWE zagrała akurat tę rolę, dla której ona i tworzyła się, i wniosła swój konkretny wkład do zabezpieczenia regionalnego świata i bezpieczeństwa.
Dzisiaj wiadomość o osiąganiu porozumień o zawieszeniu broni wszędzie postrzega się z radością i nadzieją. Lecz musimy wyraźnie rozumieć, że to tylko pierwszy krok na długiej i ciężkiej drodze. Należy podołać jeszcze masę niespodzianek i przeszkód, żeby proces Pokoju Mińskiego świata stał się nieodwracalnym i nieodwołalnym.
Jestem przekonany, że pracę kontaktowej grupy trzeba przedłużyć, być może, nadać jej więcej uprawnień i podjąć jej poziom dla udanego wcielenia w życie wszystkich dosięgniętych porozumień.
Teraz trzeba wszystkim załączonym stronom zatrzymać się i zamyślić się. Zamyślić się o przyszłości kraju i narodu. Nie destruktywna wojna, a tylko pokojowa twórcza praca zabezpieczy pomyślność państwa i prostego człowieka.
Uzbrojony bratobójczy konflikt w rodzonej dla nas Ukrainie pozostanie ciężkim kalectwem na ciele ukraińskiego narodu. Lecz to stopniowo zapomni się. W pamięci ludzi pozostaną te, kto potrafił przywrócić koło wojny w stronę świata!
Belta.by
