Niemcy przyznają, że wciąż do ich rafinerii trafia rosyjska ropa. Sankcji jednak nie łamią, bo jest to rosyjska ropa z metką Kazachstanu.
- Niemcy po zakręceniu kurka z rosyjską ropą sprowadzają surowiec m.in. z Kazachstanu. Jednak dostarczana na Stary Kontynent kazachska ropa KEBCO ma niemalże identyczne parametry jak rosyjska ropa REBCO.
- Teraz niemiecki resort gospodarki przyznaje, że w ramach kontraktów z Kazachstanem wciąż odbiera rosyjski surowiec na zasadzie wymiany, czyli dobrze znanego w branży paliwowej swapu. Jednak zapewnia, że embargo na dostawy ropy z Rosji nie jest łamane.
- – Jedyny istotny czynnik to certyfikat potwierdzający pochodzenie z Kazachstanu i fakt, że pieniądze ze sprzedaży docierają tylko do Kazachstanu – podkreślają niemieckie władze.
Niemcy, podobnie jak Polska, zrezygnowały z importu ropy z Rosji, jednak dywersyfikacja dostaw surowca u naszych zachodnich sąsiadów przebiega z o wiele większymi problemami niż u nas.
Przypomnijmy, że po zakręceniu kurka z rosyjską ropą, Polska nie importuje już w ogóle ropy i paliw gotowych ze Wschodu. Polskie rafinerie zasila teraz w głównej mierze surowiec z Arabii Saudyjskiej, który sprowadzać możemy dzięki naftowemu oknu na świat Polski, czyli gdańskiemu Naftoportowi.
Niemcy walczą o dywersyfikację dostaw ropy po zakręceniu kurka z rosyjskim surowcem
Niemcy są w gorszym położeniu, a zwłaszcza wschodnioniemieckie rafinerie, takie jak PCK w Schwedt. To czwarta największa w Niemczech rafineria, która jest najważniejszym dostawcą produktów ropopochodnych – takich jak benzyna i olej napędowy – w regionie stołecznym Berlina i Brandenburgii.
Do tego roku położony w głębi lądu zakład zaopatrywany była głównie w rosyjską ropę dostarczaną ropociągiem Przyjaźń. Od stycznia, gdy niemiecki rząd zadeklarował rezygnację z dostaw ropy z Rosji, rafineria zaopatrywana jest drogą morską z terminala w porcie Rostock oraz z polskiego Naftoportu w Gdańsku.
Te kierunki dostaw nie są w stanie jednak pokryć zapotrzebowania tak ważnej rafinerii, która w pierwszej połowie roku przez brak surowca musiała ograniczać moce produkcyjne.
Dlatego niemiecki rząd wciąż poszukuje nowych źródeł dostaw. Obecnie ropę Niemcy sprowadzają z m.in. z Indii. Import z tego kraju w tym roku wzrósł już ponad dwunastokrotnie. Innym kierunkiem jest Kazachstan, skąd Niemcy każdego miesiąca sprowadzają 100 tys. ton ropy.
KEBCO czy REBCO, czyli co tak naprawdę kupują Niemcy
Kazachska ropa trafia do Niemiec poprzez ropociąg Przyjaźń, biegnący przez terytorium Rosji, Białorusi i Polski. Zgoda strony rosyjskiej na ten przesył surowca, który de facto zastępuje na europejskich rynkach rosyjską ropę, wywołała pytanie o to, co tak faktycznie kupują obecnie Niemcy.
Dodatkowe wątpliwości nasunęły przeprowadzone w Europie badania surowca z certyfikatem kazachskiego pochodzenia, o których wiosną informował portal WNP PL.
Z naszych informacji wynika, że dostarczona na Stary Kontynent kazachska ropa KEBCO ma niemalże identyczne parametry jak rosyjska ropa REBCO.
W tym miejscu warto przypomnieć, że Kazachowie do niedawna handlowali swoim surowcem jako ropą typu Urals, znaną również jako REBCO (Russian Export Blend Crude Oil). Taką samą, jak handlują Rosjanie, i taką, na którą od grudnia 2022 r. zostały nałożone sankcje i limit cenowy. Dlatego Kazachstan przechrzcił swój surowiec na KEBCO (Kazakhstan Export Blend Crude Oil), co pozwoliło zróżnicować surowiec kazachski od rosyjskiego i zminimalizować ryzyko handlowe dla kazachskich koncernów naftowych.
Ekspertów, z którymi rozmawialiśmy, dziwi taka zbieżność charakterystyk surowca, pochodzącego z zupełnie innych złóż, położonych w Kazachstanie. Nie chcą mówić pod nazwiskiem, bo sprawa dotyczy umów handlowych, objętych klauzulami poufności, ale ich zdaniem zasadne jest tu pytanie, co tak naprawdę trafia tą drogą do Europy? Czy faktycznie, w ramach podpisanych kontraktów, kazachska ropa jest tylko transportowana przez Rosję do Europy, czy rosyjsko-kazachskie rozliczenia wyglądają zgoła inaczej. Na przykład, czy mamy do czynienia ze swapem towarowym, czyli po prostu zamianą surowca.
Niemiecki resort gospodarki zapewnia, że sankcje nie są łamane
Do mnożących się pytań ostatecznie odniosło się niemieckie Ministerstwo Gospodarki i Klimatu. W odpowiedzi przekazanej internetowemu wydaniu niemieckiego dziennika Märkische Oderzeitung, ukazującego się we wschodniej Brandenburgii, resort stwierdził, że „zgodność z sankcjami UE wobec Rosji jest monitorowana przez niemiecką administrację celną w zakresie importu, eksportu i tranzytu, a także w przypadku przesyłek towarów w ramach kontroli zorientowanych na ryzyko. Ponadto przestrzeganie zakazów importu towarów z Rosji na odpowiednim szlaku transportowym jest już sprawdzane przez polską administrację celną przy wjeździe do UE”.
Niemiecki resort przyznał jednak, że w przypadku wymiany, czyli swapu towarowego ze względu na charakter ropy naftowej mieszanie surowca podczas transportu rurociągami, takimi jak Przyjaźń, jest nieuniknione, ale jest również dozwolone na mocy sankcji UE. Warunek jest jeden, swap nie może zwiększać produkcji lub sprzedaży rosyjskiej ropy naftowej ani w żaden inny sposób generować możliwych do uniknięcia korzyści dla rosyjskich przedsiębiorstw.
– Nawet jeśli określone molekuły pochodzą z Rosji na zasadzie tak zwanego swapu, jedyny istotny czynnik to certyfikat potwierdzający pochodzenie z Kazachstanu i fakt, że pieniądze ze sprzedaży docierają tylko do Kazachstanu – podkreśliła w wypowiedzi dla Märkische Oderzeitung rzeczniczka resortu gospodarki i klimatu Niemiec.
Oznacza to, że Niemcy przyznają, iż w ramach obowiązujących sankcji odbierają rurociągiem Przyjaźń także rosyjski surowiec, który trafia przez terytorium Polski do ich rafinerii na zasadach swapu.
Odmienne stanowisko prezentuje Kazachstan.
– Nie wymieniamy ropy. Niemcy odbierają kazachski surowiec, który transportujemy rurociągami do Europy – zapewniał wiosną w rozmowie z WNP PL Magzum Mirzagalijew, prezes KazMunayGastu.
Źródło: wnp.pl
