Macierewicz miał rację: szefowie SKW chciały się ukryć pod płaszczykiem NATO

Generałowie brygady Służby Kontrwywiadu Wojskowego muszą nie znać pewnego rysu historycznego. Nie wiedzą, co to oznacza w dzisiejszych czasach, kiedy wskrzeszamy pamięć o Żołnierzach Wyklętych, ale także pamiętamy dzień 17 września 1939 r., że polscy szefowie służb wojskowych zakładają rosyjskie czapki na krążowniku ”Aurora”. Jak oni mogą spojrzeć w oczy ludziom, dla których całe pokolenia, całe rodziny ginęły na Wschodzie.

 

Jak powszechnie wiadomo, 18 grudnia 2015 r., zgodnie z rozkazem ministra obrony narodowej, otwarto pomieszczenia Centrum Eksperckiego Kontrwywiadu NATO zajmowane bezprawnie przez byłego szefa Służby Kontrwywiadu Wojskowego oraz byłego zastępcę szefa tej służby. Ku zdziwieniu członków specjalnej komisji, powołanej w celu zinwentaryzowania pomieszczeń Centrum, eksszefowie służb odpowiedzialnych za ochronę bezpieczeństwa naszych sił zbrojnych w szafce na buty przechowywali dziesiątki dokumentów niejawnych.notatki z działań operacyjnych sprzed kilku lat bardzo często ostemplowane, ale niezarejestrowane w kancelarii tajnej SKW. Znaleziono też materiały klauzulowane, zarejestrowane w kancelarii tajnej

SKW na rosyjskim krążowniku

W gabinecie znajdowały się przepustki do Sejmu, Kancelarii Premiera oraz Biura Bezpieczeństwa Narodowego i kilkanaście butelek markowego alkoholu – w większości napoczętych. Co więcej, znaleziono również pliki zdjęć dokumentujących wyjazd byłych szefów polskiego kontrwywiadu do Moskwy (12 kwietnia 2012 r.). W sekwencji zdjęć widać, jak początkowa oficjalna sztywność zostaje przełamana, po czym pułkownicy chętnie pozują, ściskając się ze swoimi rosyjskimi odpowiednikami. Może to właśnie tego dnia zawarto porozumienie, na mocy którego FSB miała ponoć możliwość infiltracji polskiego kontrwywiadu wojskowego. Porozumienie to było wypełniane skrupulatnie przez stronę polską niemal do końca rządów PO-PSL. Widzimy również fotografie z wyjazdu do Sankt Petersburga (10–13 września 2013 r.), gdzie oficerowie SKW (m.in. Piotr Pytel i Janusz Nosek – obaj byli szefami SKW) zwiedzają krążownik „Aurora” i z dumą pozują w marynarskich czapkach majtków z tego okrętu. Takie fotki to wyraźny powód do zadowolenia. W końcu to właśnie „Aurora” dała sygnał do rozpoczęcia rewolucji październikowej.

Analizując przypadek płk. Duszy i płk. Pytla, trudno znaleźć wytłumaczenie dla niewyobrażalnej niekompetencji tych oficerów. Skrajna niekompetencja obu oficerów przede wszystkim elementarnych zasad konspiracji i bezpieczeństwa. Każdy kontakt z przedstawicielami obcych służb specjalnych jest przesłanką niebezpieczeństwa. Już tylko wypełniając wnioski wizowe, podczas oficjalnych wizyt w Rosji musieli ujawnić „ciekawe” dla wszystkich służb szczegóły osobiste, które w Polsce są szczególnie chronione. Każdy oficer służb, który zaliczył oficjalną wycieczkę, jest spalony jako pracownik tych instytucji. Naraża nie tylko siebie, ale też innych oficerów i całą służbę. Zdjęcia naszych „bohaterów są nie tylko dowodem braku odruchów bezwarunkowych, ale wręcz zaprzeczeniem tego, co powinno cechować oficera kontrwywiadu. To tacy oficerowie zostali wyznaczeni aby chronić nasze wojsko przed infiltracją wrogich wywiadów. Jeżeli za kontaktami kierownictwa SKW stały decyzje polityków, to oznacza, że świadomie narażali na niebezpieczeństwo naszych oficerów.

Czy płk Dusza był autorem widmo?

Kolejnym znaleziskiem zwracającym uwagę są projekty pięciu interpelacji poselskich, do których miały być przypięte karteczki z nazwiskami posłów PO: Krzysztofa Brejzy i Marka Biernackiego. Przypomnijmy, że poseł Brejza wielokrotnie atakował PiS za rzekome łamanie demokracji. Natomiast Marek Biernacki w przeszłości pełnił funkcję ministra spraw wewnętrznych i administracji, ministra sprawiedliwości oraz koordynatora ds. służb specjalnych.

Z treści tych projektów wynika, że byli szefowie służb inicjowali i stali się rodzajem ghostwritera (pisarza ducha) dla parlamentarzystów, którym w tym żałosnym przedstawieniu pozostawiono rolę marionetek. Można odnieść wrażenie, że wszystkie pytania w nich zadawane służą wyłącznie interesom pułkowników Duszy i Pytla i pozostającego pod ich władzą (do czasu) CEK. Cóż bowiem niepokoi autorów interpelacji: „Z jakiego powodu SKW odebrała samochody służbowe i karty flotowe CEK? Na czyje polecenie SKW zakazała parkowania samochodów służbowych i prywatnych na terenie SKW?”. Autor (lub autorzy) interpelacji martwią się ponadto o los dotychczasowego logo SKW oraz o uprawnienia nowego p.o. szefa SKW do dostępu do informacji niejawnych.

Posłowie PO usiłują odwrócić sytuację twierdząc, że poseł może dowolnie dobierać sobie współpracowników, a tym samym sugerują, że to oni zainicjowali tę interpelację, a udział byłych szefów służb ograniczał się do wydania opinii. Nie jest to tłumaczenie wiarygodne z uwagi na fakt, że pytania zadawane w interpelacjach niewątpliwie zmierzają do powstrzymania przejęcia – rzekomo eksterytorialnego – Centrum przez nowe kierownictwo MON‑u. Dlaczego poseł Biernacki, jako doświadczony znawca tematyki służb specjalnych, zgodnie z przyjętymi powszechnie zasadami, nie zwrócił się oficjalnie o opinię SKW za pośrednictwem aktualnego szefa tej służby, lecz korzystał z prywatnych relacji? Tym bardziej że płk Dusza na nowym stanowisku nie miał dostępu do aktualnych informacji służb w temacie dotyczącym interpelacji. Tym samym jego uwagi były mało wiarygodne w sensie merytorycznym. Każdemu tematowi dotyczącemu pracy służb towarzyszy kwestia ochrony informacji niejawnej. Wprawdzie interpelacje poselskie są jawne, ale komentarz byłego szefa SKW już z natury rzeczy powinien być szczególnie chroniony, nawet w wypadku gdy jest przygotowany na prywatne zapotrzebowanie polityka.

Niezależnie od tego, kto generował interpelacje, należy jednoznacznie stwierdzić, że bezdyskusyjnie naruszono podstawową dla demokratycznego państwa zasadę apolityczności wojska, którego elementem jest również SKW.

Działać na rzecz państwa polskiego

Decyzja ministra obrony Antoniego Macierewicza o odwołaniu z Centrum Eksperckiego ds. Kontrwywiadu NATO płk. Krzysztofa Duszy i płk. Piotra Pytla powinna być postrzegana jako wyraz profesjonalnego poczucia obowiązku. Nie wymaga ona bowiem żadnego dalszego uzasadnienia w świetle przedstawionych wcześniej faktów i jest bezdyskusyjna z punktu widzenia bezpieczeństwa państwa. Oczyszczenie służb z tych oficerów powinno również uspokoić naszych sojuszników, gdyż SKW od chwili utworzenia powinna działać na rzecz bezpieczeństwa sił zbrojnych i w szerszym kontekście – państwa. Praktyka działania służb weryfikuje kompetencje i przydatność oficerów i funkcjonariuszy. Pojedyncze przykłady niekompetencji nie powinny być utożsamiane z tymi instytucjami, lecz powinny stanowić ostrzeżenie dla tych, którzy starają się nimi manipulować. Obowiązkowe, okresowe i kompleksowe testy wariograficzne mogłyby być interesującym narzędziem sprawdzającym. Najważniejsza jednakże jest ustawowa zgodność działania służb, w szczególności zaś ścisła separacja wojska od polityki oraz polityki od wojska. Naruszenie tej zasady (a tym bardziej błazeńskie fotki) niszczy również resztki etosu wojskowych służb specjalnych, szczególnie istotnego dla żołnierzy z natury działających w cieniu.

MARCIN SZYMAŃSKI